ارسال شده توسط مصطفی مطلبی در 89/3/15:: 3:46 عصر
دو گوش دارم که با آنها می شنوم ، دو چشم که با آنها می بینم ، دو پا که با آنها راه می روم ، دو دست که با آنها می نویسم ، عقلی که با آن می فهمم ، قلبی که برای من می تپد ، دو کلیه ، یک شش و ... و از همه مهمتر خدایی حکیم و عادل و مهربان که همه شرایط رشد را برایم فراهم کرده . اگر من جای خودم بودم چه کارها که نمی کردم. کاری برایم نشد نداشت و جهانی در دست من بود. ولی افسوس که جای خودم نیستم! افسوس ...
